راستی

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /راستی/

اسم مصدر

راستی

1. درستی، حقیقت، صداقت.

   که او را بجز راستی پیشه نیست.....ز بد بر دلش راه اندیشه نیست (شاهنامه)

––––

منابع

• فرهنگ لغت معین