راه افتادن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /راه/ اُفتادَن/

مصدر فعل لازم

راه افتادن

1. آغاز کردن حرکت روی پاها، شروع به حرکت کردن در راه یا مسیری پیاده یا با وسیله نقلیه.
2. حوزه: [حمل‌ونقل دریایی]: آغاز به حرکت و سرعت گرفتن شناور.

––––

برگردان‌ها

ترجمه‌ها

• انگلیسی: gather way

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن

«راه افتادن» هم‌ارزِ «gather way»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی و زیر نظر غلامعلی حدادعادل، دفتر دوازدهم، فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان، تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی، شابک ‎۸-۶۶-۶۱۴۳-۶۰۰-۹۷۸