راه پیما

(پَ یا پِ)

صفت فاعلی

1. راه پیماینده، راه رونده.
2. مسا

فارسی

ریشه‌شناسی

• فرانسوی

1. تندرو، سریع السیر.

جمع

1. راه پیمایان.

منابع

• فرهنگ لغت معین