ربیع حاجب

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /رَبیع/حاجب/

اسم مرکب

ربیع‌حاجب

1. از محدثان دربار خلفای عباسی و مورد اعتماد خلیفه [[منصور عباسبوسی. ربیع می‌گوید منصورعباسی امام صادق را خواست و تندی کرد، امام در جواب گفت: ای امیرالمومنین صبر کن! منصور عصبانی شد و حضرت وی در آغوش گرفت و بوسید.

   ربیع‌حاجب از دو کلمه مرکب ربیع - حاجب شکل گرفته‌است.

منابع

• همرزمان حسینی ISBN 978-600-8218-32-6