رسا

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• [رَسا]

صفت فاعلی

رسا

1. ویژگی صدایی که بوضوح قابل شنیدن باشد.
2. موزون و بلند.
3. توانا در رسیدن به هدف یا در رسیدن به جایی؛ رسنده.
4. بالغ.
5. تندهوش.
6. فصیح و شیوا

––––

برگردان‌ها

ترجمه‌ها

• انگلیسی: stentorian
• orotund
• loud
• expressive
• audible
• adequate
• audibly
• stentorophonic

منابع

• فرهنگ لغت معین
• فرهنگ بزرگ سخن