شیوا

فارسی

ریشه‌شناسی

• پهلوی

آوایش

• /شِی/وا/

صفت

صفت

1. فصیح. ظریف. بلیغ. نغز. خوب. جید. نیکو. شیوه شیوا. سخن شیوا.
2. دهی است از بخش مرکزی شهرستان لاهیجان، آب از نهر کیاجو از رود سفیدرود.

مثال

1. گشتم از یُمن مدحت شه دین -- در سخن بس تبستغ و شیوا. (منجیک)

زبان دیگر

• هندی

اسم

1. سومین تشخص تثلیث هندی، خدای مخرب.

––––

برگردان‌ها

ترجمه
انگلیسی:Charming eloquent florid

منابع

• فرهنگ لغت معین