رش

رش به معنای باران خیلی ریز

فارسی

ریشه‌ لغت

• پهلوی

آوایش

• [رَش]

اسم

رَش

1. نام یکی از شهرهای شمالی ایران مرکز استان گیلان، شهر رشت.
2. پشته. زمین پشته‌پشته.
3. نام روز هجدهم از هر ماه شمسی.
4. (جمع): رشاس.
5. نک ریش.

اسم

رُش

1. مخفف رشد یا رُشت، رُست.
2. چشم غره، نگاه خشمگین.
3. نوعی جامه ابریشمین گرانبها.
4. بازو.
5. واحد طول، از نوک انگشت میانه تا آرنج.

مصدر لازم

1. چکیدن آب و خون و اشک.
2. باران اندک و ریزه باریدن.
3. آب پاشیدن.
4. آب زدن به متاع برای سنگین شدن آن.

زبان دیگر

• عربی

اسم

رَش

1. باران اندک‌اندک، و ریز باریدن.

صفت

1. خرمایی

کردی

صفت

رَش

1. سیاه

منابع

• فرهنگ لغت معین