فارسی

ویرایش

ریشه لغت

ویرایش
  • عربی

آوایش

ویرایش
  • /رُفَقا/

رفقا

  1. دوستان، یاران، رفیقان. جمعِ رفیق.
  2. (باطنی): پیروی که بعد از ازدواج از فدائی به مرتبه رفقا تنزل می‌یابد.

منابع

ویرایش
  • فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین