فدائی

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /فَدائی/

صفت نسبی

فدائی (باطنی)‎

1. آنکه جان خود را برای دیگران یا رسیدن به هدفی در خطر می‌اندازد یا از دست می‌دهد. فدایی.

   من نمی‌دانم که امروز ما، در نظامیه خراسان چند فدائی داریم؟ «خداوند الموت»

---

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ خداوند الموت