زمن

(زَ مِ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

صفت

1. زمین گیر، بر جای مانده.

منابع

• فرهنگ لغت معین

(زَ مَ)

ریشه‌شناسی

• عربی

اسم

1. وقت، هنگام.

جمع

1. ازمان، ازمن.

منابع

• فرهنگ لغت معین