ساده‌دل

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /سادِ/دِل/

صفت مرکب

ساده‌دل

1. زود باور. احم.

   یکی بدسگال و یکی ساده دل/ سپهبد به هر چاره آماده دل «فردوسی»

منابع

• فرهنگ لغت معین/ شاهنامه