سرنا

سرنای اصیل ایرانی

فارسی

ریشه لغت

• نیاهندوایرانی

آوایش

• /سُرنا/

اسم

سرنا

1. (موسیقی): ساز بادی چوبی مخروطی شکل از خانواده نَی با قمیش مضاعف، در اندازه‌های بین ۳۰ تا ۶۰ سانتیمتر و اَشکال مختلف با ۶ تا ۷ سوراخ. سرنای. سورنای: نوعی ساز بادی.

   سُرنا ممکن است اصطلاحی مرکب باشد و عنصر اصلی کلمه سُر بوده که در زبان معیار باستان یعنی مکیدن مانند مکیدن طفل از پستان مادر.

استعاره

1. سرنا را از سر گشادش زدن کنایه از: کاری را نادرست و ناشیانه انجام دادن.

––––

برگردان‌ها

ترجمه‌ها
انگلیسی: hornpipe hautboy hautbois

منابع

• فرهنگ لغت معین
• فرهنگ بزرگ سخن