سل

فارسی

گونه‌های دیگر نوشتاری

• سَل، سِل، سُل

ریشه لغت

• نیاهندوایرانی

آوایش

• /سِل/

اسم

سِل (پزشکی)‎

1. بیماری ریوی، مرضی است عفونی و واگیردار که بیشتر ریه و غدد لنفاوی به آن می‌شوند عامل آن باسیلی است به نام باسیل کُخ.
2. به معنی سیل در زبان بهاری و مفهوم باستانی آن.

اسم

سَل

1. (عربی): سیل. شل: سلاحی است مانند زوبین هندوان را.
2. ظرفی که در روی طعام و جز آن نهند.
3. سیل. شل: سلاحی است مانند زوبین هندوان را.
4. آن چه بیرون کشیده شود از چیزی.
5. نطفه.
6. پُل چوبی.
7. قای

مصدر متعدی

1. برکشیدن شمشیر، کارد و غیره.
2. بریدن رگ.
3. داغ کردن. مخصوصاً داغ کردن شریان صدغ که درد شقیقه و خیالات و منع نزول آب را نافع

اسم

سُل (موسیقی)‎

1. (فرانسوی): پنجمین نُت از نت‌های هفتگانه موسیقی، کلید سُل.

صفت

سُل

1. (هندی): مرد دندان ریخته.

---

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین/ فرهنگ شمس