سپنت

فارسی

ریشه لغت

• اوستایی

آوایش

• /سپنت/

اسم خاص

سپنت

1. (ادیان): از خدایان معنوی و غیر جسمانی و نیکوکار زرتشتی منقول در خرده اوستا.

   اطلاق اسامی مانند ورترگن، تیشتری، وهومنو، سپنت، آرمتی در زبان اوستایی یا زبان پارسی باستان به خدایان، به دلیل نامفهوم بودن اینگونه اصطلاحات ورود یافته به زبان‌های مزبور است.

مترادف ها

• سفند

منابع

• تاریخ ماد: ص ۳۴۴