شاخصه سبکی

فارسی

حوزه: [باستان‏شناسی]

1. ویژگی یا شاخصۀ ظاهری یک دست‌ساخته نظیر رنگ و نقش که ممکن است بازتابی از تعلقات و مرزبندی‌های سرزمینی باشد و براساس آن می‌توان به طبقه‌بندی سبکی دست زد.

منابع

«شاخصۀ سبکی» هم‌ارزِ «stylistic attribute, stylistic boundary marker»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی و زیر نظر غلامعلی حدادعادل، دفتر هفتم، فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان، تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی، شابک ‎۹۷۸-۹۶۴-۷۵۳۱-۹۴-۸