علف شِنگ

فارسی ویرایش

ریشه لغت ویرایش

  • ایرانی

آوایش ویرایش

  • /شِنگ/

  اسم ویرایش

شِنگ

  1. گیاهی دارویی که در درمان برخی از بیماری‌ها در طب سنتی اهمیت داشته و در درمان زخم‌های گوارشی و ریه مورد استفاده قرار می‌گرفت.[۱]
  2. در گویش گنابادی یک حشره است که سر و صدایی شل شل مانند از خود تولید میکند و در گذشته ها این حشره را میخوردند.

  صفت ویرایش

شَنگ

  1. شوخ و شنگ، شوخ و شیرین رفتار؛ زیبا، ظریف؛ عیار؛ دزد؛ ابله، بی‌فرهنگ.

––––

برگردان‌ها ویرایش

پانویس ویرایش

  1. عصاره آن به دلیل قابض بودن جهت درمان انواع خونریزی ازجمله خونریزی‌های رحمی، دستگاه تنفسی و درمان برخی از انواع اسهال نیز مؤثر است. آب ریشه خام گیاه شنگ در از بین بردن زگیل اثرگذار است و در آن ماده مؤثره‌ای وجود دارد که برای سلامتی کبد، شش و قلب مفید است. این گیاه در زاگرس پراکنش دارد.