شنگل

فارسی

ریشه‌شناسی

• پهلوی

آوایش

• [شن/ گل]

اسم

شنگل

1. نام یکی از مرزداران ترکان‌چین متحد خاقان‌چین پای در رکاب پیران علیه توس و گودرز در جنگ کوه هماون.

   ز کاموس و شنگل، ز خاقان چین ..... ز منشور جنگی و مردان کین

صفت

1. نک شنگول.
2. شن‌گل ممکن است تصحیف شده سَن‌گَل باشد که این اصطلاح به زبان فارسی تو بیا خواهد بود.

منابع

• فرهنگ لغت معین
• شاهنامه. ISBN 964-5566-35-5

---

برگردان‌ها

ترجمه‌ها

• انگلیسی: shangal