کین

فارسی

ریشه شناسی

• لولویی

آوایش

• /کِین/

اسم مصدر

کین

1. کینه، انتقام، جنگ، عداوت، دشمنی.

   پرستنده آز و جویای کین/ به گیتی زکس نشنود آفرین «شاهنامه»

2. به عقیده زبان‌شناسان، کین، گین، کینگی به معنی دژ توصیف شده و احتمالا ریشه لولویی یا کوتی یا مهرانی داشته ولی از زبان عیلامی اخذ شده است.

واژه‌های مشتق شده

• کینه، کینه‌خواه

---

برگردان‌ها

ترجمه‌ها

• انگلیسی: avenger

منابع

• فرهنگ لغت معین
• تاریخ ماد: ISBN 964-445-106-6