گین

فارسی

ریشه شناسی

• لولویی

آوایش

• [گِین]

پسوند

گین

1. جزء پسین بعضی از کلمه‌های مرکب مثل خشمگین، شرمگین و به معنی آلوده، دارنده، همراه.

   به عقیده زبان‌شناسان، اصطلاحات گین، کین، کینگی به معنی دژ بوده و احتمالا ریشه لولویی یا کوتی یا مهرانی داشته ولی از زبان عیلامی اخذ شده است.

––––

برگردان‌ها

ترجمه
انگلیسی: gin

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن: ISBN 964-6961-95-9
• تاریخ ماد: ISBN 964-445-106-6