شواظ

(شُ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

اسم

1. شعلة آتش که بی دود باشد.
2. حرارت آتش یا آفتاب.
3. فریاد و دشنام.

منابع

• فرهنگ لغت معین