شومباش

فارسی

ریشه لغت

• بهاری

آوایش

• /شوم/باش/

اسم مرکب

شومباش عامیانه (بهاری)‎

1. مترادف نحس، شوم در زبان فارسی، کسی که با حضورش در جایی موجب یأس و ناامیدی می‌شود. مقابل خیرله‌مال.

منابع

• فرهنگ شمس