شکم

فارسی

ریشه‌ لغت

• پهلوی

آوایش

• /شِکَم/

اسم

شکم

1. (جانوری): بخشی از بدن که بین قفسه سینه و لگن خاصره قرار دارد و شامل قسمت اعظم دستگاه گوارش و قسمت‌هایی از دستگاه ادرار، دل.
2. (عامیانه): آبستنی.
3. واحدی برای شمارش تعداد زایمان.
4. انحناء، قوس.

استعاره

1. باطن، درون.
2. شکم از عزا درآوردن کنایه از: خوراک خوشمزه و فراوان خوردن.
3. شکم را صابون زدن کنایه از: خود را برای خوردن چیزی آماده کردن.

––––

منابع

• فرهنگ لغت معین