شکنجه‌گر

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /شِکَنجِه/گر/

صفت

شکنجه‌گر

1. آنکه اشخاص را شکنجه می‌کند یا به شغل و عمل شکنجه اشتغال دارد. آزار‌گر.

   شکنجه‌گر بوسیله ابزار و ادواتی از متهم یا مجرم اقرار می‌گیرد و او را تحت آزار و جراحت جسمی قرار می‌دهد. شنکجه‌گران مورد تفقد سیاستمداران مستبد هستند.

مترادف‌ها

• شکنجه‌ گاه، شکنجه سفید، شکنجه روانی

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن