آزار‌گر

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /آزار/گَر/

صفت

آزارگر

1. آنکه یا آنچه باعث رنج و آزار کسی می‌شود، آزاردهنده، رنج‌آور، شکنجه‌گر.

   شاید ... خود را از چنگ این اندیشه‌های آزارگر رهایی بخشم. «نفیسی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن