شید
فارسی ویرایش
ریشه لغت ویرایش
- فارسی
آوایش ویرایش
- /شَید/
اسم ویرایش
شید
- اندودن دیوار با گچ یا آهک.
- در فارسی به معنای مکر و حیله.
صفت ویرایش
- درخشنده، درخشان.
- نور، روشنایی.( شید یا همان نور در فرهنگ زرتشت تقدس داشته است )
- خورشید، آفتاب.
––––
برگردانها ویرایش
منابع ویرایش
- فرهنگ لغت معین
- اوشیدری، جهانگیر. دانشنامهٔ مزدیسنا، واژه نامهٔ توضیحی آیین زرتشت. تهران: نشر مرکز، ۱۳۷۶. شابک ۹۶۴-۳۰۵-۳۰۷-۵.