شیران

فارسی

ریشه‌شناسی

• فارسی

آوایش

• /شِیران/

اسم مرکب

شیران

1. جمع شیر، شیرها. حیوان درنده و سلطان وحوش از نظر قُدما.

   یکی لشکر آراسته چون عروس/ به شیران جنگی و آوای کوس «فردوسی»

منابع

• شاهنامه