شیروی

فارسی

ریشه لغت

• پهلوی

آوایش

• /شیروِی/

اسم خاص

شیروی

1. از مرزداران ایرانی شاهنامه، که ممکن است اینگونه رجال صاحب قلمرو و قبیله بوده‌اند.

   به یک دست شیدوش جنگی به پای/ چو شیروی شیراوژن رهنمای «فردوسی»

2. هر از گاهی نام او در کنار سایر مرزبانان ایرانی آورده می‌شود. نخستین بار یکی از سرداران منوچهر است و منوچهر آماده جنگ با تور و سَلم.

منابع

• شاهنامه: ISBN 964-5566-35-5
• فرهنگ شمس