صاحب تصرف

(~. تَ صَ رُّ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

صفت مرکب

1. مالک.
2. مرشدی که بتواند در احوال تصرف کند.

منابع

• فرهنگ لغت معین