صدق

فارسی

ریشه شناسی

• نیاهندوایرانی

آ‌وایش

• [صَ/دِق]

اسم

صدق

1. از نام‌های زنانه در گویش بهاری، احتمالا به جای صدیقه فارسی یا عربی.

   ساختار کلمه مشابه حَدِق، صَدِق به مفهوم باستانی آن سه دق بوده و بانوانی ملقب به عنوان فوق می‌شدند که در طول عمر سپری شده خویش سه بار دق یا شاید سکته کرده باشند.

ریشه‌شناسی۲

• عربی

آوایش

• [صِدْق]

مصدر لازم

1. راست گفتن.

صفت

1. درستی و راستی.

واژه‌های مشتق شده

• صداقت

منابع

• فرهنگ لغت معین

––––