صقع

(صَ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

مصدر متعدی

1. زدن کسی را، پا بر کسی زدن.
2. بر خاک انداختن کسی را.
3. رسیدن آتش آسمانی به کسی، بیهوش کردن صاعقه کسی را.

منابع

• فرهنگ لغت معین

(صُ)

ریشه‌شناسی

• عربی

منابع

• فرهنگ لغت معین

عربی

اسم

1. کرانه.
2. گوشة زمین، ناحیه.

جمع

1. اصقا