ضاله

فارسی

گونه‌های دیگر نوشتاری

• زاله

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /ضالِّهِ/

اسم

ضاله

1. گمراه کننده.
2. (فقه): ویژگی حیوانِ اهلی گم شده که دارای مالک باشد و بدون مالک یافته شود.

   تصویری که ضمن اشارت به این حدیث درباره آن شخص که شتر ضالهٔ خود را می‌جست و می‌پرسید، طرح می‌کند این دعوی را ... «زرین‌کوب»

صفت

ضاله

1. مؤنث ضال، گم گشته. گمراه کننده. ضالة.

   با این کتاب‌ها، آخرش کار دست خودت می‌دهی. خندید و گفت: کتاب‌های ضاله تویش نیست، همه‌اش شماره دارد. «مندنی‌پور»

کهن واژه

1. ضالّه ممکن است در زبان معیار باستان به دو بخش ضال - لِه قابل تجزیه باشد که به معنی زالی یا اهل زال بودن و یادگار آیین زال است که هم اکنون نیز هم در ایران و هم در جهان این آیین رواج دارد.

---

برگردان‌ها

ترجمه
انگلیسی: pound

منابع

• فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ‌سخن/ فرهنگ شمس