طایع

(یِ)

عربی

طائع (اِ

فارسی

1. فرمانبردار، طبع، مطی

ریشه‌شناسی

• عربی

1. خواهان، راغب.

جمع

1. طایعین.

منابع

• فرهنگ لغت معین