طیلسان‌دار

فارسی=

ریشه لغت

• ایرانی

آوایش

• /طی/لَس/آن/

اسم مرکب

طیلسان

1. آنکه طیلسان بر تن دارد، و به مجاز عالِم، دانشمند.

   شش هزار طیلسان‌دار زیر منبر او بود. «شمس تبریزی»

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن