طی الارض

(طَ یُّ لْ اَ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

صفت مرکب

1. نوعی کرامت خاص اولیا و عارفان و آن پیمودن مسافت زیادی است در مدتی کم.

منابع

• فرهنگ لغت معین