عارف واصل

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /عارِفِ/واصِل/

اسم مرکب

عارف‌واصل

1. (تصوف): آنکه به مقام قرب رسیده است، رسنده به مرحله فنای فی‌الله، جَلیس‌الله.

مترادف‌ها

• عارف