عبقری

(عَ بْ قَ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

صفت

1. بزرگ قوم.

اسم

1. نوعی گستردنی از دیبای منقش.
2. قوی، توانا.
3. بهتر و کامل تر از هر چیزی.

منابع

• فرهنگ لغت معین