عرضی خاص

ریشه‌ لغت

• عربی

آوایش

• /عَرَضِی/خاص/

اسم مرکب

عرضی‌خاص (منطق)‎

1. هر کلی‌ای که فقط بر حقیقت واحدی عارض شود و خاص او باشد، مانند خندان بودن نسبت به انسان. عرض خاص. مقابل عرضی عام.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن