عزازیل

(عَ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عبری و عربی

اسم

طبق روایات، یکی از سه فرشته (هاروت، ماروت، عزازیل)

1. که خدا آنان را به کره زمین فرستاد تا مانند آدمیان زندگی کنند و از محرمات بپرهیزند والا تنبیه شوند. عزازیل پس از چندی چون دانست که از عهده این امتحان برآمدن مشکل است اظهار عجز نمود و معاف شد، ولی دو تن دیگر به مأموریت خود ادامه دادند و فریب زنی را خوردند، شراب نوشیدند و به پادافره این کردار در چاه بابل معلق شدند و تا روز رستاخیز بدین حال خواهند ماند.

منابع

• فرهنگ لغت معین