عصر آهن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /عصر/آهَن/

اسم مرکب

عصرآهن (علوم‌زمین)‎

1. دورع‌ای از تاریخ تمدن که انسان موفق شد آهن را کشف و از آن برای ساختن ابزارهای مختلف استفاده کند.
2. حوزه: [باستان‏شناسی]: سومین عصر پس از عصر سنگ و عصر مفرغ در تقسیم‌بندی سه‌گانه اعصار که در آن برای ساختن بخشی از ابزارها و رزم‌افزارها از آهن استفاده می‌کردند.

---

ترجمه
انگلیسی: iron age

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/

«عصر آهن» هم‌ارزِ «Iron Age»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی و زیر نظر غلامعلی حدادعادل، دفتر ششم، فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان، تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی، شابک ‎۹۷۸-۹۶۴-۷۵۳۱-۸۵-۶