علت‌اولی

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /علت/اولیٰ/

اسم مرکب

علت‌اولی (فلسفه)‎

1. علتی که خود علت ندارد و علت تمام علت‌هاست. علت‌العلل.

   بسان علت اولیٰ سخنران ای سنایی زآن/ که تا چون زادهٔ ثانی بقای جاودان بینی. «سنایی غزنوی»

مترادف‌ها

• علت، علتی، علت‌العلل، علت‌صوری، علت‌غایی، علت‌فاعلی، علت‌ناک

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن