عیب جو

(ی) (~.)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

صفت فاعلی

1. کسی که تفحص بدی‌ها و معایب دیگران کند، تا آن‌ها را آشکار سازد.
2. بدگوی مردمان.

منابع

• فرهنگ لغت معین