غرم

ظاهراً غزال تیز پا

فارسی

ریشه‌ لغت

• شاهنامه

ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ غرم (جانور) دارد

آوایش

• /غُرم/

اسم

غرم

1. میش‌ کوهی، قوچ جنگی.

   که فیروز گردیم فردا به جنگ.....چو بر غرم فیروز گردد پلنگ (شاهنامه)

زبان دیگر

ریشه لغت

• عربی

1. تاوان، هرچه ادا کردنش لازم باشد.
2. وام، قرض.

منابع

• فرهنگ لغت معین
• شاهنامه: ISBN 964-5566-35-5