غور

فارسی

گونه‌های دیگر نوشتاری

• قور

ریشه‌ لغت

• بهاری

آوایش

• /غور/

اسم مصدر

غور

1. احیا کردن، بنا کردن، معادل فارسی بگذار.
2. قومی قدیمی منسوب به چین یا مغول، غوری، غوریان.
3. شهر باستانی غور که خرابه‌های آن در دره ۱۰ کیلومتری گناباد واقع است و این شهر هم در زیر خاک مدفون می‌باشد. دلیل نابودی این شهر در نیست ولی احتمال آن می‌رود که در یک جنگ نابود شده باشد.

زبان دیگر

• عربی

اسم

1. گودی، فرو رفتگی.
2. قعر هر چیز.
3. دقت، تأمل.
4. نشیب، زمین پست.

مصدر لازم

1. فرو شدن، فرو رفتن.
2. دقت کردن در کاری، تفکر و تأمل کردن.

صفت

1. مخنث، هیز.

واژه‌های مشتق شده

• غوره
• غوروغ

––––

برگردان‌ها

ترجمه‌ها

• الگو:نگلیسی: ghowr
• contemplation
• study
• dive
• probe
• contemplative

منابع

• فرهنگ لغت معین