فج

(فَ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

اسم

1. راه فراخ و گشاده میان دو کوه.

منابع

• فرهنگ لغت معین

(فُ یا فِ)

صفت

1. آن که لب زیرینش فروافتاده باشد.

منابع

• فرهنگ لغت معین