فخر

(فَ خْ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

مصدر لازم

1. نازیدن، مباهات کردن.

(اِم

صفت

1. بزرگ منشی، افتخار.

منابع

• فرهنگ لغت معین

برگردان‌ها

انگلیسی

pride

• glory