فرورئوتار

فارسی

ریشه لغت

• اوستایی

آوایش

• /فَرْوَر/اُتار/

اسم خاص

فرورئوتار

1. (ادیان): از پهلوانان اوستا و آتش مقدس و طبق همین کتاب، به معنی مؤمن، عمل کننده به مراسم دینی.

   این اصطلاح ممکن با اصطلاحات دیگری چون فرورتی، فرورتیش یا فروردین قرابت داشته باشد.

مترادف‌ها

• مؤمن

––––

برگردان‌ها

• نویسه انگلیسی

• انگلیسی: fravarotar

منابع

• تاریخ ماد: ص ۵۹۱