فسوق

(فُ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

مصدر لازم

1. بیرون شدن از فرمان خدا.

(اِم

صفت

1. انجام اعمال زشت و ناروا.

منابع

• فرهنگ لغت معین