قارعه

(رِ عِ یا عَ)

عربی

1. قارعة

(اِ

فارسی

1. مؤنث قار

ریشه‌شناسی

• عربی

1. سختی، داهیه.

اسم

1. رستاخیز، قیامت.

منابع

• فرهنگ لغت معین