قانون مجاورت

فارسی

حوزه: [روان‏شناسی]

1. نظریه‌ای که براساس آن چنانچه محرک و پاسخ در یک زمان و مکان رخ‌ دهند، ارائۀ بعدی محرک برانگیزندۀ پاسخ خواهد بود.

منابع

«قانون مجاورت» هم‌ارزِ «law of contiguity»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی و زیر نظر غلامعلی حدادعادل، دفتر دهم، فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان، تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی، شابک ‎۹۷۸-۶۰۰-۶۱۴۳-۳۴-۷