قلق

فارسی

گونه‌های دیگر نوشتاری

• غلق

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /قِلِق/

اسم

قِلِق (گفتگو)‎

1. شیوه، شگرد. مجاز خلق و خو. بدقلق.
2. عادت مخصوص، خوی و خصلت.

اسم مصدر

قَلَق

1. بیقرار، اضطراب، ناآرام. بیقراری، ناآرامی.

اسم

قُلُق

1. رشوه، ربا.

   این حق‌الزحمه‌ای که حکام از ارباب رجوع دریافت می‌کردند باقتضای زمان، اسامی گوناگون داشت و آنرا بنام رسوم، قلق، حساب، پیشکش، تحفه، هدیه می‌خواندند. «خداوند الموت»

---

ترجمه
انگلیسی: temper

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین